TROCHĘ O TERRORYZMIE (TAKŻE POLSKIM), Terroryzm

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
HISTORIA
Trochę o terroryzmie
(także polskim)
szczególnie znienawidzonych fabrykantów. Ofiary
zamachów trzeba liczyć setkami. I tak w 1881 r. ginie w
zamachu car rosyjski Aleksander II, w 1884 r, prezydent
Francji M. Coarnot, w 1897 r. cesarzowa austriacka
Elżbieta i premier Hiszpanii C. de Castillo, w 1900 r. - król
włoski Humbert I oraz król Portugalii Karol I z synem, w
1901 r. prezydent USA W. McKinley, w 1904 r. premier
Rosji P. Stołypin, wreszcie w 1914 r. - austriacki następca
tronu Ferdynand i jego żona Zofia (to bezpośrednia
Wielu konsumentów dzisiejszych środków masowego
przekazu jest zapewne przekonanych, że terroryzm –
szczególnie jako zjawisko masowe – jest wytworem ostat-
nich dziesięcioleci. Nic bardziej mylnego! To zjawisko jest
stare jak świat, a ściślej pojawienie się państw.
Terroryzm to, według encyklopedycznej definicji,
„gwałt i przemoc „słabszych” obywateli wobec „silniej-
szych” organów państwa”. W pewnym sensie terroryzm
jest naturalnym dzieckiem terroru - „gwałtu i przemocy
„silniejszych” organów państwa nad „słabszymi” obywate-
lami. Terroryzm pojawia się tam, gdzie część danej
społeczności czuje się upośledzona (społecznie, politycz-
nie, narodowo lub religijnie), a nie ma żadnych legalnych
możliwości walki o poprawę swego losu.
Różne przejawy terroryzmu możemy dostrzec już w his-
torii państw antycznych, ale za pierwszy dobrze udoku-
mentowany przejaw tego zjawiska uznaje się powszechnie
stowarzyszenie nizarytów (asasynów) – skrajny odłam
ismailizmu (jedna z gałęzi islamu). Nizaryci mieli poczucie
misji i starali się szerzyć swe przekonania wszelkimi sposo-
bami – także terrorystycznymi, eliminując wrogów swej
religii. Twórcą tego ruchu, budzącego lęk przez dwa stu-
lecia na Bliskim i Środkowym Wschodzie, był perski
misjonarz ismailizmu Hasan Ibn Sabbah, a za datę powsta-
nia stowarzyszenia przyjmuje się rok 1081. Nizaryci
usadowili się w kilku niedostępnych górskich twierdzach w
Persji i Syrii i sieli terror przez mordy dokonywane przez
specjalnie przeszkolonych bojowników. Szczególną, pod-
szytą grozą, sławą cieszył się ich kolejny przywódca
Raszid ad – Din Sinan, zwany „Starcem z Gór”, który m.in.
przygotował w 1191 roku zamach na jednego z najwybit-
niejszych władców muzułmańskich, kalifa Egiptu i Syrii –
Saladyna i króla Jerozolimy Konrada z Montserratu.
„Złoty wiek” terroryzmu w czasach nowożytnych to
niewątpliwie druga połowa XIX wieku i początek wieku
XX. Nie jest to przypadek. W tym czasie bujnie rozwija się
przemysł i powstają wielkie skupiska robotników, pracu-
jących i wegetujących w warunkach, z dzisiejszego punk-
tu widzenia, nieludzkich (praca przez 12-14 godzin na
dobę, brak urlopów, nędzne wynagrodzenie, brak jakiej-
kolwiek ochrony socjalnej i prawnej). To – na tle ostenta-
cyjnego przepychu i luksusu posiadaczy, wywołuje protest
tłumiony bezwzględnie (demonstracje kończą się dziesiąt-
kami i setkami zabitych). To pierwsze źródło terroryzmu.
Drugie to dyskryminacja narodów podbitych przez imperia
i dążących do emancypacji (Austro-Węgry, Rosja, Turcja,
Hiszpania i in.). Terroryzm zostaje uznany za podstawową
metodę walki o postęp społeczny i wyzwolenie narodowe
przez ugrupowania anarchistyczne (szczególnie w Hiszpa-
nii, Rosji i Włoszech) oraz wiele ruchów socjalistycznych i
narodowych. Od roku 1880 do wybuchu pierwszej wojny
światowej (1914 r.) nie ma roku bez zamachów na wład-
ców, ministrów i innych przedstawicieli władzy oraz
Car Aleksander II, Romanow
Prezydent USA, Mc Kinley
przyczyna wybuchu I wojny światowej). Terroryzm nie jest
obcy 20-leciu międzywojennemu (1918-1939) - w tym
okresie giną w zamachach m.in. Premier Irlandii M. Col-
lins, król Jugosławii Aleksander i minister spraw zagrani-
cznych Francji I. Barthou. Po II wojnie światowej mamy
do czynienia z terroryzmem bez przerwy, z nasileniem od
połowy lat 60-tych.
Niechlubną listę najbardziej znanych organizacji
terrorystycznych lat powojennych otwiera, powstały jesz-
cze w latach 30-tych, Irgun Cwai Leumi (Narodowa
Organizacja Zbrojna), walcząca o utworzenie państwa
żydowskiego w Palestynie w latach 1945-1948. Ofiarami
zamachów Irgunu padło kilkuset Brytyjczyków (m. in. w
wyniku wysadzenia hotelu King Dawid w Jerozolimie) i ty-
siące Arabów palestyńskich. Inne bardziej znane organi-
zacje terrorystyczne to ETA w Hiszpanii, walcząca o prawa
narodowe dla Basków, liczne organizacje walczące o pos-
tęp społeczny (różnie rozumiany) - m. in. Czerwone Bryga-
dy we Włoszech, Frakcja Czerwonej Armii w Niemczech,
Tupamaros w Urugwaju i Świetlisty Szlak w Peru oraz
organizacje łączące elementy narodowo-wyzwoleńcze z
religijnymi - m. in. IRA w Irlandii Północnej, Bracia Mu-
zułmanie w Egipcie, Al-Kaida na Bliskim i Środkowym
Wschodzie, Al-Fatah, Hamas i Hezbollah w Palestynie i Li-
banie. Ofiarami zamachów po II wojnie byli, m. in.:
premier Włoch Aldo Moro (1978), premier Egiptu - Anwar
Sadat (1981), premierzy Indii Indira Gandhi (1984) i Rajiv
Gandhi oraz wielu znanych przemysłowców i prawników.
Spektakularnym wyczynem Al-Kaidy były samolotowe
ataki na World Trade Center w Nowym Jorku i Pentagon w
Waszyngtonie w USA z tysiącami zabitych (11 września
2001 r.).
c.d. str. 36
35
  [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • cs-sysunia.htw.pl